مدتها تصور می شد آپانديس چيزی نيست جز عضوی بی مصرف و محصول بی ارزش تکامل که تنها به درد عود کردن می خورد. اما تحقيقات جديد نشان می دهد آپانديس در واقع نقش بسيار مهم و حياتی دارد، و در طبيعت بسيار بيشتر از آنچه در گذشته تصور می شد حضور دارد و اين امکان وجود دارد که نقش قديمی او در کمک به بدن برای مبارزه با بيماری ها توسط پزشکان احياء شود. اين ايده که آپانديس عضوی است که عمرش سر آمده و زمانش گذشته، به نظر می رسد که خود تبديل به تئوری ای شده باشد که زمانش به سر آمده است. آپانديس کيسه ای ليز و با انتهای بسته است، که بين رودهء کوچک و رودهء بزرگ قرار دارد. داروين پيشنهاد کرد که آپانديس بقايای عضوی است که از جد گياه خواری به ما رسيده است. بقايای عضوی بزرگتر، به نام “رودهءکور” که توسط آن موجود پيشين منقرض شده برای هضم غذا استفاده می شده است. همهء ما ممکن است افرادی را بشناسيم که آپانديس خود را عمل کرده و ديده ايم که اتفاقی برايشان نيفتاده است، پس گمان کرده ايم به آن نيازی نداريم. اما تحقيقات جديد نشان می دهد که آپانديس، خانهء امنی برای باکتری های مفيد است که تا زمانی که بدن به آنها نياز پيدا کرد -مثلاً بعد از يک اسهال شديد- آنجا منتظر بمانند تا بعد در شکم تکثير شوند. آپانديس همچنين می تواند گلبولهای سفيد بسازد و آنها را تربيت و جهت دهی کند. همچنين مشخص شده که آپانديس 80 ميليون سال است که با ما است، بسيار بيشتر از زمانی که تخمين زده بوديم که در صورت درست پنداشتن فرضيهء داروين به نظر منطقی می آمد. همچنين جانوران بسياری از جمله جوندگان دارای آپانديس هستند. ويليام پارکر محقق می گويد: “ما نمی گوييم تئوری تکامل غلط است - اين حرف احمقانه است، حتی برای همين مسئلهء آپانديس داريم از همين تئوری استفاده می کنيم، فقط داروين اطلاعاتی که ما داريم را نداشت. اگر داروين می دانست که آپانديس در واقع به رودهء کور متصل بوده است، و اگر از کاربردهای گستردهء آن خبر داشت، احتمالاً فکر نمی کرد که بقايای تکاملی عضوی ديگر است."

منبع : news.yahoo.com
انتشار در :keyneveshte.blogspot.com
منتشر شده در بالاترین توسط : unisun