ال . اس. دی ابتدا در سال 1938 توسط دکتر آلبرت هاف من در باسل سوییس ساخته شد. اثرات توهم زای آن تا سال 1943 ناشناخته باقی ماند تا اینکه خود هاف من به طور اتفاقی مقداری LSD مصرف کرد......LSD معمولا از اسید لیسارجیک تهیه می شود. اسید لیسارجیک از تارترات ارگوتامین (ماده حاصل از تاثیر قارچ های ارگو بر گندم سیاه یا جو دوسر) یا از اسید آمید لیسارجیک (ماده شیمیایی موجود در دانه های نیلوفر) گرفته می شود.......LSD ماده ای اعتیادآور به شمار نمی رود، زیرا رفتارها و اعمال غیر ارادی ناشی از مصرف کوکائین، هروئین، مشروبات الکلی و نیکوتین را به دنبال ندارد. اما همانند بسیاری از موادمخدر اعتیاد زا،LSD هم ایجاد مقاومت می کند.....پس از آنکه ال.اس.دی وارد بدن انسان شد ممکن است ۲۰ تا ۱۲۰ دقیقه هیچ اثری در بدن پدیدار نشود. اما تأثیر آن پس از ۲ الی ۳ ساعت پـس از جـذب آن پـدیـدار می‌شــود و کم کم به اوج خود می‌رسد. اعتیاد به ال.اس.دی نوعی اتکا روانی به آن است. یکی از مهم‌ترین عوارض مصرف این ماده تیره شدن مردمک چشم است که بطور کامل در مقابل نور واکنش نشان می‌دهد. حالت تهوع، استفراغ، سرد شدن بدن و لرزش در بسیاری از اوقات در بدن بیمار مشاهده می‌شود. از دیگر علائم مصرف این ماده، خطوط رنگینی است که به هنگام بسته شدن چشم‌ها در منطقهٔ بینایی پدیدار شده و حرکت می‌کنند. همین خطوط ممکن است به صورت اشباح و رویدادهای نامفهومی در نظر بیمار پدیدار گردد و یا چهره افراد و سمبل‌های رویایی دیگر را به خود بگیرد. اگر شخص معتاد به ال.اس.دی چشم‌هایش را باز کند، رنگ‌ها را اشباع‌شده‌تر خواهد دید.
عمق تصاویر و اشیاء در نظرش تشدید خواهد شد و بعد تصاویر طولانی تر می‌شود. اشیای ثابت ممکن است در نظرش به حرکت در آیند و به عمق کابوس‌های مختلف خواهد رفت و گاهی چیزهایی پیرامون خود خواهد دید که سایرین توان دیدن آن را ندارند. در این حالت توهمی اشیا در نظر بیمار نوعی زیبایی و معنا پیدا می‌کنند....بسیاری از مصرف کنندگان حواس پنجگانه‌شان تحت تأثیر این ماده قرار می‌گیرد و احساسات دروغین در آنها ایجاد می‌شود و آنها احساس می‌کنند قادر به پرواز هستند و به همین دلیل از ساختمان‌های بلند خود را به بیرون می‌افکنند و جان خود را از دست می‌دهند.

از ویکی پدیا انگلیسی تر جمه توسط بالاترین